Rond zweven door de muren van de oude klaslokalen

Ayane was door heel het gebouw aan het zweven, en ze keek af en toe om haar heen. Dan besluit ze maar door de muren te gaan, en ze kwam na een tijdje bij haar eigen lichaam aan. Daar in de oude lokaal van geschiedenis lag ze, en ze ging er dan maar gewoon bij zitten. Natuurlijk had ze een beetje spijt dat ze net op haar verjaardag vermoord was, en ze kroop dan in een hoekje van het lokaal.

Edward strompelde door de muren en lokalen heen. Hij geeuwde even.
Waarom moest hij nu weer dood gaan? Hij zuchte even.
Toen zag hij een meisje zitten. Hij liep maar naar haar.
"Heey"zei hij bij het meisje dat een geest was. Zijn lichaam lag ook in die kamer bij op een bank raar genoeg.

Luna kwm rustig aanlopen en als er een deur kwam deed ze het netjes open.Ze was nog steeds kwaad"waarom rust ik niet...en waarom ben ik zo nodig weer vermoordt door een list van..."zij ze boos tegn niemand tot ze iemand in het geschidenis lokaal zag.Ze liep er rustig naar toe en ze deed de deur open(XD ik weet ik kan er gewoon door heen).Ze zj niks.Ze wilde liever niet met iemand in contackt komen.Wat het ook was.
Toen hoorde ze een andere en zag hem ook nog eens.Ze zuchte en bleef bij de duer opening staan

Ayane zat in een hoekje te kijken naar haar lichaam, en ze zucht dan ook heel even diep. Plots merkte ze die andere geest op, en ze keek hem heel even aan. Ze had niet door dat zijn lichaam hier ook lag, maargoed ze hoopte diep vanbinnen dat men haar lichaam vond. Ze hoorde dan dat de jongen sprak, en ze kijkt even op. "Oh hallo." Zei Ayane dan tegen hem, en ze kijkt dan weer naar haar lichaam.

Hij keek haar aan en zuchte. Hij liep naar zijn lichaam en keek er naar. "Pfff ik hoop maar dat iemand die leeft me ooit vind"zei hij maar in het algemeen. Hij merkte ook het meise op dat net binnenliep. Hij haalde zijn schouders op en zuchte even.

Ayane kijkt de jongen even aan, en dan pas merkte ze zijn lichaam. Ze zucht heel even diep, en ze staat dan gewoon op. Ze ging op de bank zitten, en ze kijkt de geest nog steeds aan. Plots merkte ze nog een meisje op, en ze bleek ook een geest te zijn. "Ja, ik hoop ook dat ze me vinden, maar het lastigste is dat ik op mijn verjaardag ben vermoord." Zei Ayane dan terwijl ze naar haar lichaam keek, en ze rilde wat van die gedachte.

Hij keek hun aan en zuchte. "Mijn broer zou trouwen,toen ik vermoord werd en mijn zus zou een kind krijgen"zei hij. Hij keek naar het lichaam en zuchte. Hij ging op een bak zitten en staarde even naar Ayane. "Heey ik ken jou,jij was het meisje die altijd raar deed tegen me"zei hij tegen haar.

Ayane keek hem aan, en ze luisterde dan ook gewoon naar hem. Maar dan bij het horen van zijn andere woorden van dat hij haar kende, keek ze hem wel heel raar aan. "Euh ik denk niet dat wij elkaar kennen hoor. Ik heb je nog nooit gezien denk ik." Zei Ayane dan wat verward, en ze zucht dan ook heel even.

Luna zuchte en dacht na.Zij ...zij werdt door een list door iedereen die ze lief had vermoordt.
Ze stond op en liep weer weg.Ze wist het niet.Ze zwefde al lang genoeg rond en had zelfs gezien hoe het meisje vermoort werdt op een grulekijke weize.Ze wist maar niet waarom ze niet kon rusten.Wat was haar nut?

"Geloof me,je zat bijna altijd achter me in elke les Ayan"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en legde zijn hoofd tegen de muur en wist er niet door te vallen. Hij geeuwde weer en zuchte even.

"Ohja? Nou dan weet ik er echt niets meer van, en in welke les zaten we dan toen?" Vroeg Ayane dan wat verward, en ze kijkt hem vragend aan. Ze wist wel nog dat ze vaak veel te sexy aangekleed was, maar voor de rest wist ze echt niets meer. Ofwel wilde ze sommige dingen gewoon compleet vergeten. Vooral haar verjaardag wilde ze compleet vergeten, en ze zucht dan weer heel even diep.

"Wel de lessen weet ik niet meer,je deed gewoon vreemd tegen me en de rest van mijn broers en zussen"zei hij tegen haar.
Hij geeuwde even en keek wat rond. Hij verveelde zich dood nu.
Maar ja wat wil je hij was een geest.

"Hoe deed ik dan tegen je? Verleidelijk of iets anders?" Vroeg Ayane dan aan hem, want ze kon hem zich niet herinneren. Ook niet hetgeen wat hij nu vertelde, en ze kijkt dan wat verward in het rond. Ze had eerst niet door dat het meisje weg was, en ze zucht dan heel even. Dan gaat ze even bij zijn lichaam staan, en ze kijkt er heel even naar.

"Toch wel verleidelijk,en tegen de rest afstandelijk"zei hij tegen haar. Hij keek naar zijn lichaam en dan weer naar haar. Een diepe zucht klonk er. Hij haalde zijn neid op en keek haar weer aan.
"Ik ben trouwens Edward,of zei ik dat al tegen je"vroeg hij.

Ayane kijkt hem aan als hij dat zei, en ze dacht dan kort na. "Oh nu weet ik het weer, maar toch herinner ik me bijna niks meer van toen ik nog in leven was hoor." Zei Ayane dan tegen hem, en ze grinnikte heel even. Ze wist het dit keer nog dat ze hem aan het verleiden was, maar dat ze afstandelijk was tegen de anderen was voor haar nog een raadsel.

"Tja nu weet je het weer"zei hij tegen haar. Hij liep naar zijn lichaam en legde zijn hand op zijn borstkas van het lichaam van hem toch. Het rare was hij voelde hetzelf op zijn lichaam wat best eng was. Hij haalde zijn hand er weer af en voelde niets meer.

Ayane kijkt hem aan, en ze volgde zijn bewegingen even met haar blik. Zijzelf keek even naar haar lichaam, en dan legde ze haar hand op Edward zijn schouder. Rustig kijkt ze hem aan, en ze hield haar hand nog zo. "Wat ik je ooit misdaan had, het spijt me daarvoor." Zei Ayane dan tegen hem, en ze gaat dan wat aan het raam staan.

"Je hebt me nooit echt iets misdaan,ik vond het wel leuk wat je deed bij me"zei hij eerlijk tegen haar. Hij ging naast haar staan bij het raam en glimlachte even. Hij wou weer leven zoals vroeger. Met zijn broers en zussen honkballen. Hij zuchte even en keek haar dan aan.

Ayane werd wat rood, wat heel raar was voor een geest. Dan gaat ze dichter bij hem staan, en ze blijft naar buiten kijken. Ze wist even niet wat ze daarop kon zeggen, en dus zweeg ze maar heel even kort. "Uhm dus je zou het nu ook niet erg vinden? Vroeg ze dan an hem, en ze grinnikte heel even.

Hij grijnsde eventjes. "Nee,misschien wel niet"zei hij tegen haar en glimlachte. Hij zag oo dat ze dichter kwam. Hij legde zijn arm gemakelijk om haar heen en zakte niet weg alsof ze echt was.
Hij glimlachte nog eventjes.

Ayane kijkt hem aan, en ze raakte dan even zijn been zacht aan. Nouja ze waren dan wel geesten, maar toch konden ze elkaar gewoon voelen toch? Ze vroeg zich dat wel af, maar ze zweeg er gewoon over.

Hij voelde haar hand op haar been en glimlachte eventjes.
Hij streelde zachtjes over haar schouder.
Hij ging op de vensterbank zitten en keek haar even aan met zijn goudgele ogen.

Ayane kijkt hem recht in de ogen aan, en ze glimlacht dan heel even. Ze wou dat ze een levend wezen was, zodat ze hem extreem goed kon gaan verleiden. Zelf al geest had ze dat nog niet geprobeerd, en ze gaat dan iets dichter bij hem staan.

Hij keek haar aan en ging weer staan zodat ze dichte bij elkaar stonden. Hij keek haar aan en legde zijn handen op haar heupen.
Ze bleven erop liggen dus dat was wel goed.

Ayane keek hem in de ogen aan, en ze plaatste dan haar mond in zijn hals. Ze gaf hem daar enkele kusjes, en ze hoopte dat hij die zou voelen. Haar ogen hield ze dan weer op de zijne gericht, en ze legt haar hoofd tegen hem aan.