De plek waar het allemaal begonnen was..

Satoshi liep het park weer in. Hij dacht aan de dag dat hij iedereen had ontmoet. En ook aan de geesten die hij ontmoet had, en dan vooral Kira. Hij ging op het bankje zitten waar hij die dag ook had gezeten en hij staarde wat naar de lucht. Het was nacht en al laat. Er was geen mens meer op straat behalve hij. Hij staarde naar de prachtig glinsterende sterren en hij glimlachtte even lichtjes. Stilletjes vroeg hij zich af waar Kira nu was en hij keek dan ook automatisch even in het rond. Hij was vaak in de buurt van Kira af en toe toch wel wat verlegen, maar dat begon af en toe ook wat te verminderen.

Kira zweefde wat in het rond, en hij keek dan ook gewoon voorzich. De tijden die hij met Satoshi had meegemaakt wilde hij nooit vergeten, en dus zocht hij zijn zoetje dan ook weer eens. Overal had hij hem al gezocht, maar dan dacht hij even kort na over een bepaalde plek waar hij kon zijn. Natuurlijk kon niemand hem zien, en dus dat zat wel goed. Kalm zweefde hij naar de plek waar hij hem eerst had gezien, en dus begon hij in die richting te zweven. Even later zag hij een bekend iemand op dezelfde bank zitten, waarna hij dan achter hem ging staan. Kalm sloeg hij zijn armen om hem heen, en hij drukte een kus in zijn nek. "Heb je mij gemist Zoetje." Zei Kira dan zacht in zijn oor, en ook was hij tevoorschijn gekomen zodat Satoshi hem kon zien.

Satoshi had zijn blik weer op de sterren gericht en had niet door dat Kira naderde. Ineens voelde hij dan ook twee armen omzich heen en hij voelde kort daarna een kus in zijn hals. Hij hoorde dan ook de woorden en hij herkende de stem meteen. Maar ook het woord zoetje, zo had Kira hem vaak genoemt. Hij keek dan ook om en hij keek meteen recht in de ogen van Kira. ''Kira..'' zei hij verbaasd en glimlachtte toen even. ''en ik zat eigenlijk net aan je te denken..'' zei Satoshi vervolgens wat zachter en hij glimlachtte weer even lichtjes. Hij was blij om Kira weer eens te zien.

Kalm keek Kira naar hem, en hij hoorde dan ook de verbazing in zijn stem. "Oh en wat zat je dan zoal te denken over mij?" Vroeg hij dan plagerig tegen hem, en hij drukte dan een kus op zijn lippen. Daarna ging hij rustig naast hem zitten, en hij keek kort naar de sterren. Zijn ogen hield hij dan algauw op zijn zoetje gericht, en hij grijnsde dan ook heel even kort. Niemand kon Satoshi van hem afnemen, en dat kon je dan ook duidelijk aan hem zien.

Satoshi hoorde zijn woorden en grinnikte even. Voordat hij antwoord kon geven kreeg hij een kus op de lippen en hij werd voor kort even lichtjes rood. Dat had hij af en toe nog wel eens. Hij merkte dat Kira naast hem kwam zitten en hij ging voorzichtig wat dichter tegen Kira aan zitten. ''ik vroeg me gewoon af waar je was, ik wou je namelijk wel weer eens zien. Ik voel me namelijk fijn en veilig in jou buurt.'' zei hij rustig tegen hem en hij keek voor kort naar de lucht.

Rustig keek hij toe als zijn zoetje dichterbij hem kwam zitten, en hij sloot dan ook even kort zijn ogen. "Geen nood ik ben nooit volledig weg, en ik was eerlijk gezegd aan jou aan het zoeken. Maar dan dacht ik aan deze plek, en voilà hier heb ik je dus gevonden." Zei Kira met een glimlach, en hij legde zijn arm om hem heen. "Bij mij ben je altijd veilig lieveling." Zei hij dan kalm en hij drukte nog een kus op zijn lippen.

Satoshi keek hem rustig aan en luisterde naar zijn woorden. ''ja ik moest weer even aan deze plek denken, hier was het allemaal namelijk begonnen.'' zei hij rustig en hij voelde de kus op zijn lippen. Hij gaf Kira een kus terug op de lippen en glimlachtte lichtjes.