Tessa liep rustig op de 2de verdieping rond.
ze lette goed op maar zag gelukkig geen geesten.
ze zuchte opgelucht en veegde rustig een pluk haar uit der gezicht.
rustig liep ze verder stap voor stap.
ze stopte bij het biologielokaal wat ze nog kende.
ze deed de deur open en keek rustig naar binnen.
de meeste spullen stonden er nog maar geen ouders te zijn.
ze zuchte teleurstellend en deed rustig de deur weer dicht.
rustig liep ze verder naar het volgende lokaal.
ze keek er naar dit was het lokaal wat bijna nooit gebruikt werd.
ze haalde haar schouders op en opende de deur.
ze hoorde het gekraak van de deur en kreeg even een rilling.
in deze kamer stonk het wel hier lagen dus ook lijken.
ze stapte rustig naar binnen en liet de deur rustig los.
met een klap viel de deur dicht door het raam wat open stond.
ze schrok zich kapot en schudde haar hoofd.
ze keek de kamer rond en haar blik bleef hangen bij 2 lijken.
ze slikte en herkende de 2 lichamen meteen.
ze liep er naartoe en trilde van angst hopend dat het ze niet waren.
ze keek naar de 2 lijken en wist het nu zeker.
ze zakte door der benen heen en keek naar de grond.
ze snoof en een traan rolde weg over haar wang.
"mijn ouders" mompelde ze verdrietig en zacht......
ze lette goed op maar zag gelukkig geen geesten.
ze zuchte opgelucht en veegde rustig een pluk haar uit der gezicht.
rustig liep ze verder stap voor stap.
ze stopte bij het biologielokaal wat ze nog kende.
ze deed de deur open en keek rustig naar binnen.
de meeste spullen stonden er nog maar geen ouders te zijn.
ze zuchte teleurstellend en deed rustig de deur weer dicht.
rustig liep ze verder naar het volgende lokaal.
ze keek er naar dit was het lokaal wat bijna nooit gebruikt werd.
ze haalde haar schouders op en opende de deur.
ze hoorde het gekraak van de deur en kreeg even een rilling.
in deze kamer stonk het wel hier lagen dus ook lijken.
ze stapte rustig naar binnen en liet de deur rustig los.
met een klap viel de deur dicht door het raam wat open stond.
ze schrok zich kapot en schudde haar hoofd.
ze keek de kamer rond en haar blik bleef hangen bij 2 lijken.
ze slikte en herkende de 2 lichamen meteen.
ze liep er naartoe en trilde van angst hopend dat het ze niet waren.
ze keek naar de 2 lijken en wist het nu zeker.
ze zakte door der benen heen en keek naar de grond.
ze snoof en een traan rolde weg over haar wang.
"mijn ouders" mompelde ze verdrietig en zacht......