Bij volle maan

Ayane was ontsnapt vanuit de stad, en ze keek heel even om haar heen. Het was volle maan vanavond, en ze ging dan bij het meer zitten. Ze wist niet meer wat ze moest doen, en ze zucht dan heel even. Ze was ontdekt door een levende, en hij had ook nog eens een foto gemaakt. Rustig kijkt ze wat naar het meer, en ze wist niet dat er iemand in haar buurt was. Toch was ze blij dat ze één was met haar broer en zus, want zij waren tenminste de enige die haar begrepen.

(Alleen Dark & Ik xD)

Ineens hoorde je twee krachtige vleugel slagen en een schim landde bij de rand van het water van het meer. Het was Dark en hij ging langzaam aan zitten bij de rand. Hij keek naar zijn linker vleugel en liet de wond van de vleugel in het water glijden. Langzaam aan was er een klein donker cirkeltje tevoorschijn gekomen dat bloed was en nu rond dreef in het water en langzaam aan verdween. Dark keek ernaar en zuchtte diep.

Ayane had het niet door, en ze zat niet ver van bij hem. Alweer slaakte ze een diepe zucht, en ze bleef naar het water staren. Ze dacht even na over wat er in de stad was gebeurd, en ook aan wat ze tegen Dark had gezegd. Ze schud haar hoofd even bij die gedachte, en ze hoopte niet dat hij die woorden had gehoord.

Dark keek naar zijn linker vleugel en de wond leek wat schoner te zijn. Hij haalde zijn vleugel uit het water en stond recht. Zijn twee vleugels verdwenen toen ineens en hij keek in het rond. Hij zag toen verderop iemand zitten en zag dat het ook geest was. Toen hij goed keek herkende hij haar meteen. Het was het geest meisje die ook in het museum was.

Ayane voelde plots een slecht wezen, en ze keek dan heel even om haar heen. Plots zag ze Dark zitten, en ze slikte heel even. Ze keek vlug weer naar het water, en ze deed alsof ze van niets wist.

Dark zijn ogen gleden even over haar heen en hij zag dat ze hem gezien had. Hij grijnsde lichtjes maar deed nog even niets. Hij draaide zich weer richting het meer en keek naar de maan. Nu zijn vleugels weg waren zag hij eruit als een gewone jongen, maar gewoon was hij zeker niet.

Ayane bleef gewoon zitten, en ze zucht alweer even diep. Voorzichtig keek ze hem weer even aan, waarna ze dan gewoon twijfelt. Ze wist echt niet wat ze nu kon doen, en ook zat ze met hetgeen vast van die persoon met die fotocamera.

Dark keek van het meer weer naar Ayane en stapte toen rustig naar haar toe. Hij ging achter haar staan en bukte voorover. Hij hield zijn mond bij haar oren en zijn warme rustige adem kon je lichtjes voelen. ''ik zou maar oppassen als ik jou was, nu ze een foto van je hebben...'' fluisterde hij in haar oor en ging toen weer recht staan en keek rustig naar haar.

Ayane keek doelloos naar het meer, en ze voelde plots een warme adem. Dan hoorde ze plots Dark zijn woorden, en ze wist even niet wat zeggen. "Ik weet wat ik moet doen, en ik zal wel oppassen." Zei Ayane dan tegen hem, en ze keek even om. Daarna besluit ze om zelf ook recht te staan, en ze kijkt heel even in zijn ogen. Ze bleef toch wel op een afstand van hem, en ze richt haar blik dan kort naar de hemel. Gelukkig werd ze niet rood, en ze zucht dan heel even zachtjes. Verder wist ze niet wat zeggen, en ze vroeg zich af wat hij zou doen.

Dark keek haar met een lichtte grijns aan en sloeg zijn armen over elkaar heen. ''ik vindt het bizonder dat je me zomaar achterna vloog, je had in gevaar kunnen zijn, niet zo zeer door mij maar door de mensen. Ze zagen mij ook vliegen maar dat intereseert me niet. Als ik in het nieuwe kom ook niet'' zei hij rustig en keek even in het rond waarna zijn vleugels ineens weer op zijn rug verschenen en Dark weer rustig naar Ayane keek.

Ayane keek hem aan, en ze luisterde naar zijn woorden. "Nou ik doe gewoon wat mij beste lijkt, en aangezien Gringo een goede vriend van me is doe ik er alles voor." Zei Ayane dan tegen hem, en ze zucht heel even zachtjes. Haar kon het niet echt schelen als ze haar zagen, maar toch wilde ze niet lastig gevallen worden door de mensen. Ok, ze dacht toen niet na over de gevolgen, maar toch deed ze wat ze moest doen. Alleen hoopte ze niet dat hij haar woorden had gehoord nadat hij haar had weggeduwt, en ze merkt dan plots zijn vleugels op. Ze keek naar de wonde in zijn vleugels, en ze richt haar blik dan even naar de grond.

Dark luisterde naar haar woorden en rolde met zijn ogen, hij zag toen dat ze naar zijn vleugels keek en dat ze blijkbaar de wond had gezien. Hij keek ook even naar zijn linker vleugel waar de wond in zat en snoof. ''blijkbaar had Tessa er ook alles voor over, alleen zag zij niet in dat ze Gringo ook had geraakt'' zei hij droogjes en keek weer naar Ayane.

Ayane keek hem aan, en ze luisterde naar zijn woorden. "Tja ze had geen keuze om jou neer te halen." Zei Ayane dan tegen hem, en ze rolde even met haar ogen. Dan kijkt ze heel even naar het meer, en ze hoopte niet dat hij een verkeerde beweging zou doen. Aangezien ze haar broer en zus inzich had, en deze zouden toeslaan als het moest. Maargoed ze bleef wel gewoon een geest, ookal waren ze alle drie 'samengesmolten'. Dan kijkt ze hem weer even in de ogen aan, en ze blijft nog kalm staan.

''tja het had mis kunnen zijn als het gewoon door m'n lichaam was gegaan'' zei hij droogjes. ''trouwens herinner jij je nog wat je tegen me had gezegt? Ik wel..'' zei hij rustig en grijnsde lichtjes. Maar wat maakte het eigenlijk uit. Ze had het gezegt maar ze hoeft zich toch niet aan die belofte te houden? En Dark verwachtte daarom ook niet dat ze echt iets voor hem zou gaan doen, van hem hoefte dat ook niet. Hij werkte veel liever alleen.

Ayane kijkt hem aan terwijl ze luisterde, en ze knikt heel even kort. Dan hoort ze plots zijn vraag, en ze draaide zich vluchtig om. Ze werd rood ookal was ze een geest, en ze schud haar hoofd heel even. "Ja, dat weet ik nog." Zei Ayane dan tegen hem, en ze slikte heel even aangezien hij het nog wist. Dan blijft ze gewoon met haar rug naar hem staan, en ze keek wat naar het meer. Ze wou liever dat hij het niet gehoord had, maargoed ze had het nu toch gezegd. Ze vroeg zich af wat hij van plan zou zijn met haar, want zoals velen zeggen dat ze een mooie dame is. Nouja normaal bloost ze niet snel, en toch deed hij haar net even blozen. Pas als ze zeker was dat de blosjes verdwenen waren keek ze hem weer aan, en ze kijkt hem recht in de ogen aan.

Dark liep naar haar toe en ging voor haar staan. Hij had de blosjes gezien en grijnsde lichtjes. Hij legde twee vingers onder haar kin en keek haar diep aan in haar ogen. ''jammer dat die jongen al je vriendje is, je bent een van de mooiste geesten die ik ooit heb gezien'' zei hij rustig tegen haar aan en grinnikte even.

Ayane kijkt hem aan, en ze wist even niets te zeggen. Plots legde hij twee vingers onder haar kin, en nu moest ze hem wel in de ogen aankijken. Toen ze zijn woorden hoorden wist ze helemaal niets te zeggen, en ze voelde dat de blosjes weer kwamen. "Hij is mijn vriendje niet." Zei Ayane dan terwijl ze dan een stap naar achteren deed, waardoor hij haar kin niet meer vast had. Ze slikte heel even kort, en ze keek dan vlug weg.

Dark keek naar zijn hand die haar kin niet meer vast had en luisterde naar haar woorden. Hij liet zijn arm toen weer rustig langs zijn lichaam hangen en keek naar haar. ''maar jullie zijn wel verliefd is het niet?'' zei hij rustig tegen haar en keek haar rustig aan in de ogen.

Ayane keek hem nog steeds niet aan, en ze hoorde dan zijn woorden. "Ik weet het niet, ik ben een geest en ik heb niets te bieden aan hem." Zei Ayane dan tegen hem, en ze keek hem weer aan in de ogen.

Dark luisterde naar haar woorden en haalde toen zijn schouders op. ''dat valt nog te bezien, als je ervoor open staat, misschien gebeurd er dan wel iets tussen jullie'' zei hij rustig tegen haar en knipoogte. Hij keek toen naar de lucht. Zijn donkere haar ging af en toe een beetje heen en weer door de lichtte bries die er was.

"Waarom vraag je dat allemaal eigenlijk? Ik ben toch geen bezit van je, dan moet je dat toch niet vragen wat ik allemaal doe?" Vroeg Ayane dan aan hem, en ze keek even om haar heen. Ze keek daarna even naar de overkant van het meer, en ze zag plots een groep mannen die haar broer en zus hadden vermoord. Ze balde haar vuisten even, en ze wilde er dan naartoe vliegen. Toch liet ze niets aan Dark merken, en ze kijkt hem nog steeds vragend aan. Ondertussen keek ze weer naar zijn vleugel, en ze stapte dan wat dichterbij. Even raakte ze kort zijn vleugel aan die gewond was, en ze zucht dan heel even diep. Dan draait ze zich om, en ze kijkt wat naar het water.

''ik wou het gewoon even weten'' zei hij droogjes en hij zag dat ze ergens naar keek. Hij volgde haar blik en zag verderop ook en groep mannen. Hij keek toen weer naar Ayane maar zag haar niet staan. Hij voelde toen ineens iets op zijn vleugel en een rilling ging over zijn rug. Hij keek naar achteren en zag dat het Ayane was. Hij zag dat ze nu naar het meer keek en hij draaide zich naar haar toe.

Ayane had zijn woorden gehoord, en ze bleef gewoon wat naar het meer kijken. Ze wist niet wat ze moest doen, maargoed ze bleef gewoon staan. Ze merkte dat hij naar haar toegedraaid was, en ze kijkt hem dan weer aan. Ze bleef op een kleine afstand van hem staan, maar meer bewoog ze niet. Toch voelde ze haar zus woedend worden, en ze bleef zelf gewoon heel kalm. Nouja voorlopig bleef ze kalm, maar dat zou snel veranderen als ze de kans kreeg. Doordat de drieling samen één waren, kon Ayane in hen veranderen hoewel ze dat niet echt deden.

Dark keek van Ayane naar de mannen verderop. ''ken jij hun?'' vroeg hij kalm. Zijn blik bleef even hangen bij de mannen. Gelukkig zagen ze hun niet en anders konden ze toch wel onzichtbaar. Hij zuchtte diep en keek even naar het water.

Ayane kijkt hem aan als hij die vraag stelt, en ze praatte dan tegen haar broer en zus. "Ongeveer wel ja ze hebben mijn drielingbroer en drieling zus vermoord." Zei Ayane dan tegen hem, en plots kwamen Kira en Ayame tevoorschijn voor heel kort. Ze keken Dark vuil aan, en ze glimlachten even naar Ayane. Daarna verdwenen ze weer in Ayane, en ze zucht heel even diep.